Kendimi çalışıyormuşum gibi hissediyorum.
Günler öyle yoğun geçiyor ki, eşimle sanki günlerdir hiç görüşemiyoruz. Oysa ki başımı dizlerine dayayıp öylece kalakalmak istiyorum. Kaan Batu babaya bir düşkün oldu ki sormayın. Ne zaman şöyle yanyana gelsek hemen yanımızda bitiyor ve şaçımızı başımızı çekiştiriyor. Kıskanıyormuş gibi hissediyorum.
Ahh benim tatlı oğlum, ne çabuk büyüyorsun sen. Gün içinde bazen öylesine doymaksızın öpüyorum ki onu, neredeyse "ne çok öptün, yeter be anne!" diyecek gibi bakıyor. Aslında çok hoşuna gittiğini çaktırmadan belli ediyor. Neşeleniyor, sevildiğini hissediyor belli ki...
Bazı zamanlar sevgi dolu gülüşü yok mu içimi eritiyor...
Neyse...
Aslında yeni yıl postu olması gerekirken buralara nereden geldim bilmiyorum.
Bloglara bakıpta yeni yıl havasına girmemek mümkün değil. Bendeki sonuç, hala yapılması gereken birsürü boyamalar, verniklenecek objeler ve aklımdaki tilkilerle dolanıyorum.
Efendim resimlerin hakkını verelim ve erken de olsa yeni yıl mesajını şimdiden evrene yayalım...
Yeni yıl;
Yüreğimizde, hayatımızda iyiye, güzele, olumluya dair eksik olan ne varsa sunsun avuçlarımıza...
Yeni yılımız şimdiden kutlu olsun.
