Atölye'ye giderken biliyorsunuz Kaan Batu'ya babaannesi bakıyordu. Babaannemizi diğer torunlarına bakmak üzere Soma'ya yolcu ettik. Ne zaman döner bilmiyoruz ama Cumartesi atölyede ki son günümdü.
Üzüldüm hemde çok...
Yaklaşık olarak 4 ay süren atölye günlerimde öylesine güzel vakit geçirdim ki, hangisini anlatsam...
En önemlisi de kurduğumuz sıcak arkadaşlıklar atölye de geçen zamanı daha da anlamlı kıldı benim için.
Kimden bahsetsem ki...Sevgili Şeydam, güzel gülen arkadaşım, herzaman sıcaklığıyla, içtenliğiyle atölye'ye gitme sebebim...
Sevgili Esin Hanımcım, konuşmaktan keyif aldığım, çene yarıştırdığım, zevkli arkadaşım...
Ahh Mehtap'cım, pembiş yastık, pembiş yastık diyen tatlığını nasıl anlatsam ki burada...özleyeceğim seni...
Pervin hanım'cım, öylesine tatlı, kibar ve maharetlisiniz ki sizi tanıdığıma nasıl mutluyum anlatamam...keşke yakında otursaydı diye hayıflandığım arkadaşım...
Sumru'cum, kaç haftadır kaytarsanda sohbetlerimizi, kahve keyfimizi özleyeceğim...
Veee...daha bir sürü tanıştığım, ara ara cumartesi ekibine dahil olan güzel insanlar...iyi ki tanıdım sizi. Her ne kadar daha önce'den tanısam da atölye sayesinde hakkında duyduğum tatlılığı tescillenmiş
Colette'cim...yaptıklarını daha hiç kimse görmezken, ben gördüğüm için ne mutluydum birbilsen ;)
En önemlisi de , boyamayı herkese olduğu gibi bana da sevdiren, İzmir'e atölye açılmasına destek veren Sevgili Ece Aymer'e, İzmir Craft house atölyesini açarak dekoratif boyamanın güzelliklerine ulaşmamızı sağlayan Şeyda'ma huzurlanızda bir kez daha teşekkür ediyorum.
Kısa zaman sonra vakit bulabilirsem Pembe Butiği açmak istiyorum. Biliyorum ki çok uzattım...ama karınca gibi oğlunuz varsa vakit pek kalmıyor.Bu post da resimsiz kalmasın, butik için yaptığım en son çalışmam da süsü olsun diyerek hepinize güzel bir hafta diliyorum!
