"Sessiz sakin sahil kasabasında yaşama fikri" bana her zamankinden daha yakın geliyor. Belki de orta yaş döneminde ortaya çıkan bir sendromdur. Belki de yazın bizimkilerin yanına gittiğimde mis gibi kokan domatesleri dalından koparma fikri beni baştan çıkarıyordur. Ve her akşam annemin bahçeden kendi elleriyle topaldığı roka, nane, domates ile yaptığı salata beni bu hayallere sürüklüyordur bilemiyorum..Ve bazen de çok uzak geliyor bu hayaller..şimdilik!
Zaten sen şehirde gezmeyi seversin diyorum kendime. Nasıl gidersin her gün sevdiğin mekanlara, nasıl takip etmeden durabilirsin Alsancak temposunu? Sonra kendi minik dükkanını açacaksın ya ilerde, gelişmeleri nasıl takip edeceksin? Peki ya oğlanın eğitimi ne olacak? Puff.. Evet şehir de yaşamak şimdilik işime geliyor kabul ediyorum. iyi ki ayağımızın bir ucu Foça'da olacak şekilde gideceğimiz bir yer var da hevesimi hafta sonları alabiliyorum. Aklımın ve kalbimin de bir kısmını orada bırakıyorum o ayrı.
İşte tam da bu nokta da beni ve sizi hayallere sürükleyecek rüya gibi bu evi paylaşmadan olmazdı tabi ki..
Çılgınlar gibi hayal kurmak serbest :)
images // elle.es
